Francuska
Architektura – Mansardowy dach
"Bardzo szanuje Francję. Uwielbiam Paryż, moja babcia
urodziła się w Wersalu. Wasza architektura posiada taką
gracje; jest to odnośnik,
który wszyscy próbują naśladować."
Wypowiedz Boris`a Johnson`a ,mera Londynu, w dzienniku La voix du Nord z 18-go kwietnia 2013 roku.
Wypowiedz Boris`a Johnson`a ,mera Londynu, w dzienniku La voix du Nord z 18-go kwietnia 2013 roku.
Bardzo dużo jest przykładów na gracje architektury francuskiej,
tym bardziej że każdy region i każda epoka mają własny styl. Aby zilustrować
gracje, o której mówił mer Londynu wybraliśmy jeden z elementów architektury
francuskiej, a mianowicie mansardowy dach. Nie jest on zarezerwowany tylko dla
ekskluzywnych kamienic paryskich, czy też zamków lub dworków, ale regularnie
spotyka się tego typu dach w nowo budowanych kamienicach lub domach.
Skąd nazwa dachu mansardowego? Pochodzi ona od nazwiska
architekta, który rozpowszechnił (lecz nie wynalazł) właśnie ten typ dachu.
Chodzi o François Mansart, który żył i tworzył w pierwszej połowie XVII go
wieku. Jednak tak zwany „złamany
dach”, nazwany później mansardowym, po raz pierwszy został użyty w architekturze
w połowie XVI go wieku, przy renowacji Luwru, przez innego architekta
francuskiego, Pierra Lescot.
Chociaż większość budowli zaprojektowanych przez François
Mansart niestety już została zniszczona to jeszcze za jego życia uważano, iż główne
cechy architektury Mansarda to szlachetność i majestat. Dodatkowo Francois
Mansart był perfekcjonista i nie znosił braku gustu. Wszystko to sprawiło, iż
był najważniejszym architektem swojej epoki.